Kijk eens wat vaker in de spiegel - zelfreflectie en samenwerking sleutel voor structurele verbetering

De bouwsector is sterk versnipperd en er heerst een schuldcultuur. Een stevige en confronterende uitspraak van de Onderzoeksraad voor Veiligheid, die in meerdere onderzoeksrapporten terugkomt. De weg van een schuldcultuur naar een leercultuur blijkt in de praktijk weerbarstig. Complexe veranderingen vragen nu eenmaal tijd, hoor je dan vaak. Maar misschien is het tijd om de blik eens kritisch op onszelf te richten. Want als we willen dat de Wet Kwaliteitsborging voor het bouwen (Wkb) slaagt, moeten we allemaal wat vaker in onze eigen spiegel kijken.

Het valt me op dat veel gesprekken over de Wkb eveneens beginnen met vingerwijzen. Of het nu gaat over de gemeente, de kwaliteitsborger, de toezichthouder of de aannemer - iedereen heeft wel een mening over hoe de ander zijn werk zou moeten doen. Ook binnen onze eigen gelederen.

Het Wkb-stelsel zit goed in elkaar. Nieuwe rollen brengen een nieuwe verdeling van verantwoordelijkheid met zich mee. Soms zie ik grijze gebieden. Vaak veroorzaakt door onbekendheid, of willen vasthouden aan oude rollen. Of regelgeving die niet voldoende aansluit bij de praktijk. Maar ook praktische problemen als onvoldoende tijd, capaciteit of budget om taken uit te voeren. Dan ligt het wijzen naar anderen op de loer. Want zij kunnen mij dan toch wel helpen die taak uit te voeren? Maar waar iedereen verantwoordelijk is, is niemand het.

Jacco van der Weel constateerde in de vorige editie van dit blad al dat de discussie op LinkedIn intenser aan het worden is. Wellicht logisch, want naarmate er meer projecten onder de Wkb worden uitgevoerd, wordt ook steeds duidelijker dat we nog wat te leren hebben. En dat we dat het beste met elkaar kunnen doen, in gesprek, en aan de hand van concrete, onderbouwde voorbeelden.

Gelukkig gebeurt dat ook steeds meer. Bij het verschijnen van deze column hebben we op initiatief van VKBN en VNG inmiddels twee werksessies met gemeenten en kwaliteitsborgers achter de rug, een tweetal workshops tijdens het altijd drukbezochte congres van VBWTN en zijn we ongeveer halverwege de Regiotour van de TloKB. Mooi om te zien dat daar echt mét elkaar wordt gesproken en niet alleen óver elkaar zonder elkaar! Dat gaat overigens niet vanzelf. Het vraagt begrip en respect voor elkaars belangen en drijfveren, een stevige dosis zelfreflectie en de notie dat we allemaal staan voor het gezamenlijke doel: het gerechtvaardigd vertrouwen van de bouwconsument in de kwaliteit van zijn woning.

Tenslotte, u weet wat ze zeggen over dat vertrouwen: het komt te voet en gaat te paard. Het vertrouwen dat het Wkb-stelsel werkt, moet blijvend worden gevoed met concrete data. Over de zaken die goed gaan en over de zaken die beter kunnen. Die data wordt zeker verzameld, door kwaliteitsborgers, instrumentaanbieders, gemeenten en niet in de laatste plaats de TloKB, veelal voor eigen intern gebruik.  Om het leren te versnellen - en om de successen te kunnen laten zien - is meer nodig! Data delen en samen werken aan oplossingen die het gemeenschappelijke doel dienen. Eén keer per jaar een rapport van Arcadis en een jaarverslag van de TloKB is echt een te magere spiegel. 

Bob Gieskens
Directeur VKBN

Deel dit bericht


Terug naar overzicht